Przy ujściu rzek Ganges, Brahmaputra i Meghna do Zatoki Bengalskiej na powierzchni około   10 000 km2 znajduje się największy na świecie obszar  lasów namorzynowych. Ich wzrost umożliwiają pływy i mieszanie się dwóch rodzajów wód. W czasie przypływów te przybrzeżne formacje roślinne zalewa morska woda, natomiast podczas odpływu odsłaniany jest grunt. To miejsce spotkania słodkich i słonych wód na granicy Indii i Bangladeszu obfituje przede wszystkim w drzewa mangrowe, ale też trawiaste zarośla.  Dwadzieścia sześć z pięćdziesięciu rodzajów namorzyn występuje właśnie tutaj.