To XVII-wieczne dzieło holenderskiego malarza Jana Vermeera należy do najbardziej zagadkowych w historii sztuki. Nie wiadomo, kiedy dokładnie powstało, w jakich okolicznościach ani kogo przedstawia. Czy jest to córka artysty, kochanka, muza, a może żona zleceniodawcy?
Dziewczyna z obrazu stoi na bardzo ciemnym tle bokiem do widza. Tylko jej twarz zwraca się bezpośrednio w naszą stronę i mamy wrażenie, że patrzy nam bezpośrednio w oczy. Delikatne, łagodne spojrzenie nie wyraża zaskoczenia, zdziwienia, choć układ ciała sugeruje, że dziewczyna odwróciła głowę zaczepiona, czy zawołana przez kogoś. A może spojrzenie wcale nie jest przypadkowe i okazjonalne.
Włosy ukryte są pod niebiesko-żółtym turbanem. Mocnym, wybijającym się akcentem jest biały kołnierzyk sukni. Światło pada na prawy policzek, lewa strona twarzy znajduje się w półmroku. Ucho, na którym wisi kolczyk z białą łezkowatą perłą jest prawie niewidoczne. Z czerni wyłania się tylko delikatny zarys i blask cennego przedmiotu.
Obraz należy do arcydzieł malarstwa i bywa nazywany Moną Lisą Północy. Został zakupiony w 1881 roku na aukcji w Hadze za jedyne dwa guldeny. Ponieważ nabywca nie miał spadkobierców przekazał dzieło holenderskiemu muzeum narodowemu – Mauritshuis, w którym znajduje się do dziś.
KaPY
