Adam Mickiewicz urodził się w 1798 roku w Zaosiu lub Nowogródku (obecnie teren Białorusi) jako syn adwokata i komornika. Rodzina jego wywodziła się od drobnej i ubogiej szlachty słynącej ze swojego awanturnictwa. Jak się dziś przypuszcza matka Mickiewicza miała pochodzenie żydowskie.
Reklama
Opieka profesjonalnych instrukorów fitness fitness Lublin . Zadzwoń i zapytaj o aktualną ofertę.
Szukasz dobrego dentysty? Dobrze trafiłeś dentysta lublin . Zadzwoń i umów się na wizytę.
Projektujemy i wykonujemy meble szafy na wymiar lublin . Najtaniej w Lublinie.
Przyszły poeta po ukończeniu lokalnej szkoły powiatowej rozpoczął studia w Wilnie. W tych czasach zaangażował się w działalność tajnej organizacji – Towarzystwa Filomatów. Wówczas też opublikował swój debiutancki wiersz „Zima miejska” (1818).
W latach 1819-1823 pracował w Kownie jako nauczyciel, przyłączył się też do masonerii. W 1822 roku wydał pierwszy tom „Poezyj”, w którym znalazły się „Ballady i romanse” symbolicznie początkujące epokę romantyzmu w Polsce.
Za udział w studenckich stowarzyszeniach spiskowych w 1823 roku został aresztowany i osadzony w słynnym klasztorze bazylianów w Wilnie. Wydarzenie to dało później podstawy do sceny przemiany Gustawa w Konrada w „Dziadach” cz. III.
Zesłany w głąb Rosji przebywał kolejno w: Petersburgu, Odessie, Moskwie i na Krymie. Tutaj poznał Aleksandra Puszkina i późniejszych dekabrystów. Owocem tych podróży stają się „Sonety krymskie”, „Sonety odeskie” i „Konrad Wallenrod”.
Dzięki pomocy rosyjskich przyjaciół w 1829 roku wyruszył w podróż do Niemiec, gdzie poznał Goethego, Schlegla i Hegla. Następnie udał się do Szwajcarii i Włoch. W Rzymie zaskoczyła go wiadomość o wybuchu powstania listopadowego. To skłoniło go do powrotu do kraju. Niestety dotarł tylko do Wielkopolski.
W 1832 roku wyjeżdża do Drezna. Tu pisze „Dziady” cz. III i tłumaczy „Giaura” Byrona. W końcu osiada w Paryżu. Skłócone środowisko emigracji skłania go do napisania „Ksiąg narodu i pielgrzymstwa polskiego” (1832 r.), w których zawiera rozważania na temat posłannictwa, misji i zadań Polaków. Rok 1834 na niwie literackiej przynosi „Pana Tadeusza”, zaś w życiu osobistym małżeństwo z Celiną Szymanowską.
W 1840 roku Mickiewicz zaczyna wykładać literaturę słowiańską na Collège de France, a rok później pod wpływem mesjanistycznej filozofii Andrzeja Towiańskiego angażuje się w działalność Koła Sprawy Bożej. Swoje idee głosi w założonym wraz z innymi emigrantami dzienniku politycznym - „Trybunie Ludów” (La Tribune des Peuples).
Ostatnią podróżą poety staje się wyprawa do Stambułu w czasie wojny krymskiej. Udaje się tam, by zorganizować polski legion do walki z Rosją. Niestety zapada na cholerę i umiera w listopadzie 1855 roku.
Zostaje pochowany we Francji w Montmorency, skąd w 1890 roku jego szczątki przewieziono do katedry na Wawelu.
Uważany za największego poetę polskiego romantyzmu cieszy się tym zaszczytnym tytułem do dziś. Badacze porównują go z Byronem i Goethem. Jest najwybitniejszym twórcą polskiego dramatu romantycznego oraz epopei narodowej.
K.P.
