Juliusz Słowacki urodził się w 1809 roku w Krzemieńcu (dziś Ukraina) jako syn profesora literatury – Euzebiusza i polskiej Ormianki – Salomei z Januszewskich. Miał rodowód szlachecki (herb Leliwa). Ojciec zmarł, gdy Juliusz miał 5 lat i jego dalszym wychowaniem zajmowała się przede wszystkim matka, z którą był silnie związany, co uwidoczniło się później w wielu utworach (a przede wszystkim pisanych do niej listach). Dom Słowackich słynął jako otwarty dla intelektualnych elit, co miało wpływ na kształtowanie się umysłowości przyszłego poety. Salomea Słowacka 4 lata po śmierci męża związała się z doktorem Augustem Bécu.
Reklama
Zamów meble do Twojej kuchni w M4 Meble meble kuchenne biała podlaska . Gwarantujemy szybką realizację zamówienia.
Pub z salą bilardową w Lublinie bar dla studenta . Zapraszamy na naszą stronę internetową.
Oferujemy kosmetyki tylko renomowanych firm masło do ciała . Aktualna oferta jest na naszej stronie internetowej.
Słowacki ukończył prawo w Wilnie. Po studiach wyjechał do Warszawy, gdzie objął stanowisko aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Po wybuchu powstania listopadowego udał się do Anglii, a później do Francji. Tutaj wydał swój debiutancki tomik młodzieńczych utworów zatytułowany „Poezje”. Zaproponowany w wielu powieściach poetyckich typ indywidualnego buntownika skłóconego ze światem, skupionego na własnych wewnętrznych przeżyciach był nie do zaakceptowania w środowisku paryskiej emigracji. Z tego powodu utwory Słowackiego spotkały się z niechęcią i nakreśliły pewien nieprzychylny schemat recepcji twórczości poety na kolejne lata.
Po krytycznym przyjęciu „Poezji” Słowacki udaje się w kilkuletnią podróż po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Palestynie. Okres wojaży owocuje wieloma wybitnymi dziełami dramatycznymi m. in. „Kordianem”, „Horsztyńskim”, Balladyną” i wierszami: „Grobem Agamemnona” czy „Hymnem. Smutno mi Boże”.
W 1838 roku poeta wraca do Paryża, by tutaj osiąść na stałe. W 1840 roku pisze „Lillę Wenedę”, a rok później poemat dygresyjny „Beniowski”.
Kilka lat przed śmiercią zwraca się w stronę mistycyzmu, głównie za sprawą Andrzeja Towiańskiego. Wówczas powstają dramaty: „Ksiądz Marek” oraz „Sen srebrny Salomei”, które stanowią wykładnię filozofii genezyjskiej poety.
Juliusz Słowacki umiera w 1849 roku na gruźlicę. Został pochowany na paryskim cmentarzu Montmartre. W 1927 roku jego prochy przewieziono do kraju i złożono obok, całe życie ośmieszającego go, Mickiewicza.
Przez lata niedoceniany, żyjący w cieniu autora „Dziadów” po latach doczekał się jednak zasłużonego lauru. Jego twórczość została zauważona na przełomie XIX i XX wieku, a nazwisko znalazło się także w panteonie wybitnych romantyków i chwalebnym gronie wieszczów narodowych. Był mistrzem w budowaniu nastroju i jednym z największych mistyków w polskiej literaturze. Z kunsztem korzystał z bogactwa środków poetyckich. Z jego twórczości czerpali tacy poeci jak: Baczyński i Lechoń. Rok 2009 jest rokiem Juliusza Słowackiego.
K.P.
