To prasłowiańskie święto przypadało na czas równonocy wiosennej, czyli 21 marca. Wyczekiwano wówczas pierwszego uderzenia pioruna, które było symbolem nowego początku. Wiosenny deszcz ożywiał ziemię, a ludziom dawał siły witalne. Sprawiał, że cała natura budziła się do życia. Niewielu z nas pamięta, że zwyczaje takie jak malowanie pisanek, robienie palm wielkanocnych czy śmigus dyngus mają swoje etniczne, a nie tylko chrześcijańskie korzenie.